"Last but not least" mówi angielskie przysłowie. Czyli ostatni, ale nie najgorszy. Bynajmniej! Ostatnia wystawa III Zamojskiego Tygodnia Fotografii Młodych jest zdecydowanie mocnym jej punktem. "Dziecięce ścieżki" autorstwa Doroty Hryciuk oglądać możemy w kawiarni Zamojskiego Domu Kultury, przy ul. Partyzantów 13.

Wernisaż odbył się w samo południe 23 września, czyli w ubiegłą niedzielę - ostatniego dnia III ZTFM.

Dorotka jest tegoroczną absolwentką I Liceum Ogólnokształcącego, wiec należy do grona bardzo młodych fotografów. Mając zaledwie 19 lat autorka prezentuje ogromną dojrzałość fotograficzną, a temat, który postanowiła nam zaprezentować zdaje się czuć szczególnie dobrze.

To prawda, że dzieci są naturalne, szczere, proste i prawdziwe... ale nie każdemu dają kredyt zaufania, który pozwoliłby sfotografować je przy tak ważnych dla nich zajęciach jak bujanie się na bramie, prowadzenie pierwszych pojazdów, spacer z mamą czy picie oranżady. Tylko osoba równie prawdziwa i szczera może być zaproszona do obcowania przy pierwszych radościach, a także przy pierwszych smutkach i łzach. Taki właśnie wachlarz emocji możemy zaobserwować na pracach Doroty. Oglądając te fotografie jesteśmy świadkami przełomowych, choć codziennych chwil z życia naszych najmłodszych obywateli. Sfotografowane tak prawdziwie i szczerze, oddają emocje tamtych chwil w najczystszej postaci. To wielka umiejętność przekazać te emocje niemalże bez straty.

Uśmiechamy się i wzruszamy patrząc na "Dziecięce ścieżki", szukając w tych pracach siebie, naszych najbliższych, którzy nie są już tacy jak bohaterowie fotografii Doroty. Być może jeszcze tacy nie są, może nie ma ich już wśród nas, albo jeszcze ich nie ma...

Bardzo dobra wystawa Dorotki stanowi, co podkreślił prezes Zamojskiego Towarzystwa Fotograficznego Stanisław Orłowski niezły dokument socjologiczny czy nawet etnograficzny. Nie można odmówić racji panu Stanisławowi, już na pierwszy rzut oka fotografie nawiązują do fotografii socjologicznej sprzed lat.

Świetny dokument, naładowany niczym bomba emocjami to najlepszy komentarz do ekspozycji z kawiarni ZDK. Dorocie życzymy wytrwałości w fotograficznej pasji oraz dalszych sukcesów i jeszcze lepszych, przynajmniej równie naturalnych i szczerych zdjęć w przyszłości.

Wojciech Kapuściński